Sevmek, sevdiğini anladığın an terketmektir kimi zaman.
Biriktirdiğin anıların fide boyunu geçeli çok olduğunu, bir nefes ormanı sardığını anlamaktır etrafını.
Nefesin kesilse de yeni ufuklara, yeni nefeslere yelken açma vaktidir.
Son gün hatrına, yeni günlere ümitlenmek,
Zifiri karanlıkta yıldızlardan medet ummaktan kopup,
Gün doğumuna umut dolu gözlerle bakmaktır.
İlk ve en uzun adımı atma kararlılığıyla,
Tek yön ve inişli çıkışlı bu yeni rotada hızla,
Bir sevgiden diğerine, boşalanın yerine koyarak,
Ardına bakmadan, sevilmek için sevgiyle yol almaktır.
Tablo: David Hockney, Garrowby Hill
