Kesit – 1
El izleriyle kararan duvarlara kazınmış umut taşıyan beyaz satırlar.
Demirle mühürlenmiş yanlız odanın yalın düşünceli insanı.
Postal sesleriyle irkilen yürek, minare gölgesinde ezilen benliğin.
Dertsiz hava bekleyen laf anlatmaktan yorulan dudaklar.
Gün ışığının dağlamasını bekleyen acılı beden.
Kesit – 2
Ne kadar berrak olsa da feza,
Sebep aramakla bulunan ceza,
Çektirir ruhumu tavlandıran cefa.
Herşeyin beyhude olduğu an,
Kilidi açacak anahtarın varlığı olur ilham.
Ümitse eşlik eder bitsin diye sılam.
Tablo: Louis Gallait, Tasso in the Prison
