Hep şikayet, hep isyan; ömrünü geçiriyorsun.
Kendini geliştirdiğini düşünerek, kendinden tüketiyorsun.

Bir karadelik bu hayat, duygularını boşluğa itiyorsun.
Anı yaşadığını sanırken, anılarını kaybediyorsun.

Mücadele ettiğin nedir, ey insan? Evrim mi geçiriyorsun?
Yaşamaya çalışırken, kendini, ve herkesi, öldürüyorsun.

Dünyanın kurallarını, en fazla sen bozuyorsun.
Sana uymayan kuralları, en fazla sen koyuyorsun.

Ya yolu kendin açacaksın, ya da yol olacaksın.
Olduğun yerde döndükçe, herhangi biri olarak kalacaksın.

Fotoğraf: İbrahim Tanrıverdi, Yol

Masumiyet çocuklarda kaldı.
Biz büyüdük, tahmin ettiğimizden çabuk üstelik.

Hepimiz kirlendik.
Gönül koyduk, hatır bozduk.
Kalp kırdık.
Gün geldi mecbur kaldık.
Hatta fark etmedik bile.
Bazen de isteyerek yaptık.
Ya da yapana engel olmadık.

Belki temiziz sanıyoruz.
Ama masum değiliz.

Fotoğraf: İbrahim Tanrıverdi, Masum Hayaller

Aliyse de bizim,
Deliyse de bizim.
Sevsek de bizim,
Sövsek de bizim.

Dirisi de bizim,
Ölüsü de bizim.
Üzsek de bizim,
Güldürsek de bizim.

Emin’im, demişiz bir kere;
Dursa da bizim,
Gitse de bizim.
Olsa da bizim,
Yorsa da bizim.

 

 

 

Fotoğraf: İbrahim Tanrıverdi, Korkutan Kız

 

Gönül düşer har’ına, yanar içinden.
Hasret bitmez hayale, bekler dilinden.
Zaman yaşadığın an, geçer ömründen.
Bugün de doymadın, açsan sevgiye.

Aklın çizer yolunu, ar’sa dileğin.
Gücün yeter tutmaya, var’sa bileğin.
Ecel olur tek engel, yar’sa yüreğin.
Bugün de tatmadın, açsan sevmeye.

Düşse yokluğa koşarım, Emin’im.
Yoksa arzusu, tutarım, dinsin kinim.
İstemem ziyan olsun gözde, emeğim.
Bugün de varmadın, açsan sevi’ye.

 

 

 

Fotoğraf: Burçin Dağıstan, Gün Batımı

 

Ölüm bulduğunda beni,
Bir öfke çıkacak saklandığı yerden.
Sevdiğim en çok görecek çirkinliğimi,
Sevenimse en çok hissedecek.

Yaşam geldiğinde bana,
Şefkat dolacak yine içim.
Sevdiğim kanacak bütün pınarlarımdan,
Sevenimse huzur bulacak.

 

 

Fotoğraf: İbrahim Tanrıverdi, Beklemek