Zincirlerin ardında bekleyen namı sadıktır liman bekçimizin,
Umutsa mülkiyetinin sahibidir hayalindeki evin.

Denizdir engeli teninde hissettiği sıcak dokunuşun.
Taş üstündeki kuyruğundan vücuduna yayılır soğukluğu korkunun.

Taş limandan kalkan ufuktaki vapura bakar,
Esen meltemle buğulanan gözleri.

Tablo: Ross B. Young, Creek Robber

Kesit – 1
El izleriyle kararan duvarlara kazınmış umut taşıyan beyaz satırlar.
Demirle mühürlenmiş yanlız odanın yalın düşünceli insanı.
Postal sesleriyle irkilen yürek, minare gölgesinde ezilen benliğin.
Dertsiz hava bekleyen laf anlatmaktan yorulan dudaklar.
Gün ışığının dağlamasını bekleyen acılı beden.

Kesit – 2
Ne kadar berrak olsa da feza,
Sebep aramakla bulunan ceza,
Çektirir ruhumu tavlandıran cefa.

Herşeyin beyhude olduğu an,
Kilidi açacak anahtarın varlığı olur ilham.
Ümitse eşlik eder bitsin diye sılam.

Tablo: Louis Gallait, Tasso in the Prison

Sevmek, sevdiğini anladığın an terketmektir kimi zaman.
Biriktirdiğin anıların fide boyunu geçeli çok olduğunu, bir nefes ormanı sardığını anlamaktır etrafını.
Nefesin kesilse de yeni ufuklara, yeni nefeslere yelken açma vaktidir.
Son gün hatrına, yeni günlere ümitlenmek,
Zifiri karanlıkta yıldızlardan medet ummaktan kopup,
Gün doğumuna umut dolu gözlerle bakmaktır.
İlk ve en uzun adımı atma kararlılığıyla,
Tek yön ve inişli çıkışlı bu yeni rotada hızla,
Bir sevgiden diğerine, boşalanın yerine koyarak,
Ardına bakmadan, sevilmek için sevgiyle yol almaktır.

Tablo: David Hockney, Garrowby Hill

Haz maratonunda başlangıca doğru koşmak,
Coşkun bir nehirde kaynağa doğru kürek çekmek,
Zirveye doğru çıktıkça nefesi tüketmek,
Sevdikçe küçülmek, sevildikçe yücelmek,
Saniyenin aktığı yöne değil başlangıca yönelmek,
Günü geldiğinde doğduğumuz ışığa geri dönmektir zaman.

Tablo: Thomas Cole, Yaşam Yolculuğu Eski Zamanlar