Kermenin taş duvarlarından destek alarak duruyorum ayakta.
Hayatın karmaşasından uzak,
Yüksekten uçan kuşlara yakınım.
Sinsi rüzgar yalıyor düşünceli çehremi,
Geçip giderken siliyor mazinin izlerini.
Elimdeki Sabır tespihi çoktan koptu imamesinden.
Taneleri birer birer düştü çıktığım basamaklardan yokluğa doğru.
Şimdi tek dayanağım bu soğuk taştan surlar.
Tablo: David Roberts, Alcala Kalesi
